Πιστεύω εις έναν φραπέ,αφρώδη, παγοκράτορα,ρουφηχτόν εκ καλάμου σπαστής,εις στομάχους πάντων ερριμένον.
Και εις ένα αφρόγαλα, λευκόν, πηχτόν,του καφέ συνοδό, και λιπογενέςτο δια τον καφέ ποιηθέντα προ πάντων καπουτσίνο. Milk εκ βοδώς,αφρόν αληθινόν, εκ μιξερός ηλεκτρικούχτυπηθέντα, ού γεννηθέντα,ομοχρήσιμου του φραπέδι ου το μάτι ορθάνοιξε. Τον δι' ημάς τους ανθρώπουςκαι δια την ημετέραν εργασίανφυτροθέντα εν καφεοδένδρωνκαι μαζευθέντα εξ άρρενος εργάτουκαι αγοράσθη εξ εταιρείας και εσυσκευάσθηκε.
Αγορασθέντα τε υπό ημώνεντός μικράς σακουλίτσαςή κουτιού ή βαζακίουΚαι ετοιμάσθη τας πρώτας ώραςκατά τας πρωινάς.Και εισέπεσε εντός ποτηριούκαι ζαχαρώθηκε εκ κουταλιάς του γλυκού.Και πάλιν άφρισε μετά δόξηςτσίτα κάνων κοιμητούς ώστε χουζουρίου έλθη το τέλος.
Και εις το ρεύμα το πάγιον,το χρήσιμον, το μιξεροκινόν,το εκ της Δεής επαραγόμενοντο συν ψυγείου και θηκών συνεργαζώμενο,ώστε παρασκευαζώμενο,παγακίων και υδάτων ψυχρών.Εις μίαν, καφετερίαν, ομαδικήν και φιλικήν φραπεδοποσίαν.
Ομολογώ εν τσίμπημα εις μπισκότου εκ του μπολ. Προσδοκώ τασάκι καθαρόν. Και να είναι η ζάχαρη λιωμένη.Αμήν.
Υ.Γ. το διαβάσαμε στο διαδίκτυο....και το αναπαράγαμε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου